رونمایی بهنوش بختیاری از وضعیت بد اقتصادی اش: پولدار که نیستیم مستاجریم حتی در خانه‌ام فرش هم ندارم!

به گزارش پارسینه، بهنوش بختیاری بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۳۵۴ در محله مهرآباد جنوبی تهران متولد شد. این بانوی هنرمند در یک خانواده شش نفره به دنیا آمد و یک خواهر و دو برادر بزرگ‌تر از خود به نام‌های بهناز، بهزاد و بهروز دارد. بهرام بختیاری پدر خانم بازیگر اصالت بختیاری دارد و اشرف خانم مادر ایشان اهل تهران است. بهنوش بختیاری و پدرش در فیلمی به نام زندگی در شهر بزرگ همبازی شده‌اند. در ادامه متن گفت‌و‌گو را بخوانید.

▪ بازیگری از بهترین مشاغل دنیاست و درآمد‌های بسیار بالایی دارد!

- خیر در کشور ما بازیگری هیچ وی‍ژگی مثبتی ندارد جز اینکه مردمی که در کوچه و خیابان شما را می‌بینند به شما انرژی و امید می‌دهند.

▪ این یکی از نتیجه‌های شهرت و محبوبیتی است که بازیگران بدست می‌آورند.

- شهرت در اینجا به کار بازیگران نمی‌آید. دیگران فکر می‌کنند مثل سایر کشور‌های دنیا شهرت بازیگران در ایران هم سود و فایده دارد، اما اینطور نیست. در ایران اصلا ستاره‌سازی ممنوع است. پیشکسوت‌های حرفه ما را نگاه کنید. کدامشان از شرایط رفاهی مناسبی برخوردار هستند؟ بسیاری از آنها در سنین بالا قرار دارند، اما نه مسکن دارند و نه هیچ امکانات رفاهی دیگری. شان بازیگر را در ایران پایین آورده‌اند. بعضی از بازیگران را طرد کرده‌اند.

▪ بنابراین شهرت برای بازیگران هیچ مزیتی ندارد؟

- خیر. شهرت جز مصیبت چیز دیگری به بار نمی‌آورد، تنها می‌تواند احساس شخصی آدمی را ارضا کند، اما سودی ندارد. حتی بعض اوقات برایت دردسر هم می‌شود مثلا بعضی از بازاریان و صاحبان تجارت در معاملات هزینه بیشتری از بازیگران می‌گیرند و برای خرید جنسی یا اجاره خانه مجبور می‌شوید هزینه بیشتری پرداخت کنید. این شهرت بیشتر مسئولیت می‌آورد، زیرا همه رنج‌ها و سختی‌هایی که مردم می‌کشند ما هم تحمل می‌کنیم، اما از ترس اینکه مبادا چهره ناخوشایندی از خود به جا بگذاریم این مسایل را نشان نمی‌دهیم.

به نظرم ما ایرانی‌ها بیشتر شعار می‌دهیم اینکه گفته می‌شود هنر نزد ایرانیان است و بس یا بسیاری جملات و شعر‌های دیگر که فقط در حد تعریف و تمجید از خود ماست، چقدر واقعا محقق می‌شود؟ جامعه ما از لحاظ انسانی می‌تواند خیلی بهتر از اینها باشد. در جامعه ما نباید مردم دروغ بگویند، کم‌فروشی کنند، حقوقت را پرداخت نکنند ولی خود من، بار‌ها دستمزدم را خورده‌اند. این درست نیست که من بازیگر به خاطر مسایل مالی مجبور به شکایت شوم و به کلانتری بروم.

▪ دستمزد یک بازیگر این روز‌ها می‌تواند کفاف یک زندگی متوسط رو به بالا را بدهد؟

- مساله اینجاست که تهیه کننده‌ها اصلا دستمزد‌ها را نمی‌دهند. بازیگری که به جای روزی ۸ ساعت که یک کارمند کار می‌کند روزی ۱۶ ساعت کار می‌کند باید هم بتواند دستمزد بیشتری دریافت کند، اما اینگونه نیست.

▪ برای شخص بهنوش بختیاری چطور؟

- من و همسرم باید اجاره خانه بدهیم و علاوه بر آن من چند فرزندخوانده هم دارم، غیر از اینها مخارج دیگری هم هست... چگونه این دستمزد‌هایی که نمی‌دهند یا بعد از چندین ماه می‌دهند، می‌تواند به من کمک کند

من از مبلمان استیل فراری‌ام. این مبلی که اینقدر نشستن روی آن سخت است و آدم احساس پادشاهی ظالم را پیدا می‌کند، نمی‌فهمم! آن هم در خانه‌ای کوچولو. از تلفیق رنگ‌های طلایی و نقره‌ای و شلوغ و تزئینات آنچنانی و بوفه درشت هیکل و وسایل تزئینی و ... کلافه می‌شوم. من از طرفداران مکتب «ایکهآ» هستم. به بعضی آدم‌ها، تجمل حس آرامش می‌دهد. پولدار جلوه کردن احساس امنیت را برای‌شان تداعی می‌کند که آرامبخش است. عیبی هم ندارد. مثلا من واقعا از فرش‌های روی هم روی هم، اصلا خوشم نمی‌آید. چون معتقدم جای فرش کف زمین نیست. یک فرش، اثری هنری است که جای آن روی دیوار است نه زیر پا. مادرم همیشه به من می‌گوید چرا در خانه تو فرش نیست؟! اما من با فرش زیر پا کنار نمی‌آیم. دلم نمی‌آید یک فرش دست بافت را زیر پا بیندازم. برای چنین فرش‌هایی زحمت کشیده شده است. من به فرش احترام خاصی می‌گذارم. به طور کل سادگی برای من حرف اول را می‌زند.

منبع:رکنا