وضعیت فوق بحرانیآب در تهران/ تنش آبی شدید تهدیدی جدی برای پایتخت
بررسی آمار و اطلاعات موجود نشاندهنده ورود استان تهران به شرایط تنش آبی شدید است.
به گزارش پارسینه؛ با توجه به ثابت بودن منابع آبی و افزایش جمعیت استان تهران در صورت نبود سیاستهای مناسب و بهنگام مدیریت منابع آب، رشد تقاضای آب و به دنبال آن تشدید شرایط ابربحران آب استان تهران بدون شک اتفاق خواهد افتاد.
شرایط از زنگ خطر یا هشدار خشکسالی استان تهران فراتر رفته و استان به مرحله خشکی رسیده است و تداوم این وضعیت توان تولیدات کشاورزی تهران را کاهش داده و زندگی در بسیاری از مناطق تهران را غیرممکن میکند. ب
همچنین آمار حاکی از آن است که با توجه به کاهش سطح آبهای زیرزمینی، میزان آب برداشتی در این دوره زمانی از حدود 193 میلیون مترمکعب به 160.8 میلیون مترمکعب رسیده و در واقع حدود 15 درصد کاهش پیدا کرده است.
از سوی دیگر با افزایش تعداد چاههای حفر شده در استان تهران و افت آبهای زیرزمینی، نقش و تعداد قناتها و چشمهها که روزگاری تنها منبع تامین آب بودند نیز کاهش یافته است. همچنین از سال آبی 1398-1397 مقدار تخلیه منابع آب زیرزمینی استان تهران در تمامی منابع ثابت بوده است، به این معنی که منابع آب زیرزمینی به حداکثر ظرفیت آبدهی خود رسیده و ظرفیت تخلیه اضافی را ندارد.
البته باید توجه داشت که استمرار میزان تولید نیز بستگی مستقیمی به حفظ کاربری اراضی دارد، چراکه صاحبان زمینهای بایر معتقدند به دست آوردن محصول کم از زمینهای دیمی یا نامرغوب از لحاظ اقتصادی به صرفه نبوده و اقدام به تغییر کاربری به صورت مجاز یا غیرمجاز برای کسب درآمد بیشتر میکنند.
تغییر کاربریهای غیرمجاز اراضی کشاورزی علاوه بر نابودی زمینهای کشاورزی تهدیدی بر خودکفایی غذایی، افزایش بیکاری در جوامع روستایی و افزایش مهاجرتها از روستا به شهر را هم به دنبال خود دارد.
قیمت آب واقعی نیست
یکی از چالشهای بحران آب در بخش کشاورزی، واقعی نبودن قیمت آب است. موضوعی که به تقاضای زیاد آب در بخش کشاورزی منجر شده. اختلاف زیاد میان قیمت اقتصادی آب و قیمت عرضه فعلی آن، به برداشت بیرویه از چاهها، عمق دادن و حفر چاههای غیرمجاز شدت بخشیده است. آب یک کالای عمومی و غیرانحصاری است و منع کردن افراد از مصرف آن از حیث سیاسی و اجتماعی دشوار و هزینهبر است. هزینه جلوگیری از برداشت آب توسط کسانی که اجازه برداشت از منابع آب سطحی و زیرزمینی را ندارند معمولا بسیار بالاست. بنابراین آب یک کالای غیرانحصاری به حساب میآید. رایجترین دیدگاه برای محدودسازی استخراج آب، طراحی و اجرای یک سیستم عملیاتی قیمتگذاری آب است که استفاده از آب را برای مصرفکنندگانی که بهرهوری اقتصادی کمی دارند توجیهناپذیر میکند.
توهم فراوانی آب
کمبود اقتصادی آب نتیجه سرمایهگذاری ناکافی یا ناکارآمد در زیرساختهاست که توزیع نامناسب آب در بین بخشهای مختلف مصرفی را به همراه داشته است. کمبود سرمایهگذاری در توسعه زیرساختها میتواند موجب محدودیت در دسترسی به آب سالم و مطمئن حتی در مکانهایی شود که کمبود فیزیکی آب ندارند. دسترسی نامناسب به آب میتواند در نتیجه ناپایداری در تامین منظم آب به دلیل نبود زیرساخت کافی یا سوءمدیریت در بهرهمندی مصرفکنندگان از آب رخ دهد.
کمبود آب همچنین میتواند نتیجه یک تحول اجتماعی به عنوان مثال رواج سبک زندگی مصرفگرایانه و بیش مصرفی آب و رفتارهای ناشی از توهم فراوانی آب باشد. در شهرهای بزرگ نظیر تهران که سرمایهگذاری زیادی برای تنوعبخشی به منابع تامین آب آنها صورت گرفته، نمونه رفتارهای ناشی از توهم فراوانی آب مشاهده میشود.
ارسال نظر