روان های ناسالم با هزینه های بالای روان

تحریه پارسینه: هزینه‌ها سرسام‌آور و کلافه کننده است: «آخرین باری که بعد از تراپی کارت کشیدم تازه یک استرس به سایر استرس‌هایم  اضافه شد؛ اینکه ته مانده کارتم را بابت درمان پرداخت کردم و دیگر پولی برایم باقی نماند. مجبور شدم درمانم را نصف و نیمه رها کنم.» این را لعیا می گوید؛ دختر جوانی که از اختلال اضطراب و وسواس فکری رنج می‌برد و سال‌هاست که با آن دست و پنجه نرم می کند. می گوید با مشورت دوستانش  بعد از مدت‌ها تصمیم گرفته بود که برای درمان به یک روانشناس خوب مراجعه کند: «از روند درمان راضی بودم و همه چیز خوب پیش می رفت. مشکل، اما هزینه درمان بود که پرداختش برایم مقدور نبود؛ چون باید حداقل هفته‌ای یکبار به تراپیست مراجعه و حداقل حدود 500 هزار تومان پرداخت می کردم؛ یعنی ماهانه حدود 2 میلیون فقط هزینه تراپی. در کنار آن باید نزد روانپزشک هم می رفتم و دارو مصرف می کردم که آن هم هزینه‌های خودش را داشت.» هزینه‌های ‌بالا باعث شد تا لعیا پس از چند جلسه قید درمان را بزند: «حدود 5 جلسه به روانشناس مراجعه کردم، اما تامین هزینه های آن واقعا برایم سخت بود؛ چون دانشجو هستم و یک کار پاره وقت دارم که درآمد چندانی ندارد. از طرف دیگر، تفاوت درمان مشکلات و اختلالات روانی با بیماری های جسمی در زمانبر و طولانی بودن فرآیند آن است.» پیام نیز این موضوع را تایید می کند. او که سال گذشته در یک تصادف سخت دچار استرس پس از سانحه شده است، می گوید دوستانم روانشناسی را به من معرفی کردند که تعرفه های آن واقعا عجیب و غریب بود؛ برای مثال، برای 45 دقیقه حدود 700 تا 800 هزار تومان باید پرداخت می کردم. روان درمان گر معتقد بود که حداقل 10 جلسه و هر هفته یکبار باید به صورت منظم به او مراجعه کنم. تامین این هزینه واقعا برایم امکانپذیر نبود و همین هم شد که علی رغم میل باطنی ام قید درمان را زدم و منصرف شدم؛ هر چند از استرس شدید رنج می برم! بیمه نیز تنها بخش اندکی از هزینه ها را پوشش می دهد و عملا کارآیی ندارد.»

تعرفه های نجومی!

 درحالی برخی از تعرفه های بالای روانشناسی صحبت می کنند که تعرفه‌های خدمات روانشناسی و مشاوره برای امسال به ازای ارائه هر ۴۵ دقیقه خدمات در مقطع کارشناسی ارشد ۳۲۱ هزار تومان و در مقطع دکتری ۳۷۸ هزار تومان تعیین شده که البته براساس سوابق حرفه‌ای از زمان دریافت پروانه تخصصی، برای افراد با سابقه کار بالای ۱۵ سال، ۱۵ درصد به مبلغ پایه اضافه می‌شود؛ اما این تعرفه‌ها در حالی اعلام شده که برخی روانشناسان و مشاوران حق ویزیت خود را بیشتر از رقم تعرفه‌های تعیین شده دولت، دریافت می‌کنند که این حق ویزیت به فراخور منطقه و سطح مالی ساکنان آن محله متفاوت است. همین موضوع نیز باعث شده است تا خیلی از افرادی که دچار اختلالات روانی هستند یا نیاز به مراقبت و مشاوره دارند نتوانند از خدمات روانشناسی استفاده کنند. طبق آخرین آمارها در کشور از هر ۴ نفر یک نفر به یکی از اختلالات روان مبتلاست؛ اما خدمات بیمه ای کامل نیست. رئیس انجمن علمی روانشناسان ایران در گفت‌وگو با میزان از محمدود بودن پوشش بیمه‌ای در بیمارستان‌های خصوصی نیز گلایه کرد و گفت: تعدادی از بیماری‌های روانپزشکی از جمله جنون تحت پوشش بیمه‌های تکیملی قرار نمی‌گیرند و فردی که به دلیل اختلال شدید روانپزشکی نیاز به بستری شدن را داشته باشد و اختلالش شامل علائم روانپریشی باشد نمی‌تواند از خدمات بیمه استفاده کند.محمد مهدی ناصحی مدیرعامل سازمان بیمه سلامت ایران نیز درباره پوشش درمان اختلال‌های روانی گفت: بیمه سلامت پوشش بیماران روان همانند جنون و روانپزشکی را تحت پوشش قرار می‌دهد و در بخش‌های مختلف و مراکز بستری دولتی و خصوصی، هزینه‌های دارویی وخدمات بستری سرپایی تحت پوشش است.  به گفته او، بیماری که از روانپریشی رنج می‌برند نیز از خدمات درمانی بیمه سلامت بهره‌مند می‌شود و این مهم چه در بیمارستان‌های روانپزشکی و چه در بیمارستان‌های جنرال که ۱۰ درصد تخت خود را به درمان روانپزشکی اختصاص داده‌اند تحت پوشش هستند. گرانی تعرفه ها و همچنین سلیقه ای بودن آن باعث شده تا خیلی ها قید درمان را بزنند. محبوبه ابراهیمی، روانشناس در این باره به «پارسینه» می گوید: تعرفه‌ها را نظام روانشناسی اعلام می کند؛ اما به دلیل عدم نظارت برخی از روانشناسان از آن تبعیت نمی کنند.

جامعه سالمدر گرو سلامت انسان هاست

به گفته او، فرآیند روان درمانی رفتار درمانی را در بر می گیرد و به همین دلیل پروسه درمان زمانبر و طولانی است؛ بنابراین افراد نیازمند حضور در جلسات متعدد هستند. گران بودن تعرفه ها باعث می شود تا افراد درمان خود را ادامه ندهند یا اینکه از آن خسته نشوند. این درحالی است که در زندگی امروز همه افراد نیاز دارند که تحت درمان یا نظارت روانشناس قرار گیرند. اگر هزینه روانشناسی نیز مثل هزینه های پزشکی تحت پوشش بیمه قرار می گرفت، فشار کمتری به شهروندان وارد و باعث می شد تا افراد بتوانند درمان خود را پیگیری کنند. این روانشناس در این باره می گوید: اما در حال حاضر نیازهایی مثل تامین پوشاک و خوراک و... در اولویت قرار دارد و سلامتی روان چندان مورد توجه قرار نمی گیرد. نادیده گرفتن درمان های روانشناسی باعث می شود تا این بیماری ها مزمن تر و ماندگار تر شوند و در نتیجه با جامعه ای مواجه شویم که از سلامت روان برخوردار نیست. فرد سالم مساوی است با جامعه سالم.