اهمیت محبت والدین به کودکان

به گزارش پارسینه، محبت کردن والدین به فرزندان یکی از ارکان اصلی در رشد شخصیت و روان فرزند است. این محبت نه تنها باعث ایجاد پیوند عاطفی بین والدین و فرزندان می‌شود، بلکه تأثیرات عمیق‌تری بر رشد اجتماعی، شناختی و حتی جسمی کودک دارد. والدین از طریق رفتارهای محبت‌آمیز خود، الگوهای رفتاری را برای فرزندان خود تعیین می‌کنند که به آن‌ها در تعاملات اجتماعی و ایجاد روابط سالم در آینده کمک می‌کند.

 

1. نقش محبت در شکل‌گیری شخصیت فرزند محبت والدین به فرزندان تأثیر مستقیمی بر شکل‌گیری شخصیت آن‌ها دارد. کودکانی که در یک محیط محبت‌آمیز رشد می‌کنند، احساس امنیت بیشتری دارند و اعتماد به نفس بالاتری در برخورد با مسائل زندگی پیدا می‌کنند. این کودکان معمولاً بهتر قادر به برقراری ارتباط با دیگران هستند و روابط اجتماعی موفق‌تری دارند. محبت باعث می‌شود کودک از خطاهای خود یاد بگیرد و به رشد فردی دست یابد. در مقابل، کودکانی که محبت کمتری دریافت می‌کنند، ممکن است با مشکلات عاطفی و اجتماعی بیشتری روبه‌رو شوند.

 

2. تأثیر محبت بر سلامت روان کودک کودکان به طور طبیعی به محبت پاسخ می‌دهند و این رفتار آن‌ها در واقع واکنشی به نیازهای روانی و عاطفی آن‌ها است. زمانی که والدین به کودک محبت می‌کنند، سطح هورمون‌های مثبت مانند اکسیتوسین در بدن کودک افزایش می‌یابد که این هورمون به تقویت پیوندهای عاطفی و کاهش استرس کمک می‌کند. علاوه بر این، کودکانی که محبت والدین را تجربه می‌کنند، معمولاً در بزرگسالی نیز از سلامت روان بهتری برخوردارند و از مهارت‌های مقابله‌ای بهتری در مواجهه با مشکلات زندگی استفاده می‌کنند.

 

3. محبت و تربیت اخلاقی محبت والدین به فرزندان، نه تنها موجب ایجاد روابط مثبت می‌شود بلکه به تربیت اخلاقی آن‌ها نیز کمک می‌کند. کودکانی که محبت والدین را تجربه می‌کنند، معمولاً یاد می‌گیرند که محبت و احترام به دیگران را نیز ارزشمند بدانند. از این رو، والدین می‌توانند با محبت به فرزندان خود، مفاهیم مهمی چون صداقت، همکاری، همدلی و احترام به دیگران را در ذهن کودک نهادینه کنند. این مفاهیم در تعاملات اجتماعی کودک تأثیرگذار خواهند بود و در روابط آینده او با دیگران، به ویژه در موقعیت‌های چالش‌برانگیز، مؤثر خواهند بود.

 

4. رفتارهای محبت‌آمیز والدین رفتارهای محبت‌آمیز والدین می‌تواند به صورت‌های مختلفی بروز پیدا کند. از جمله این رفتارها می‌توان به شنیدن فعالانه کودک، حمایت عاطفی، تشویق به خودمختاری و ابراز محبت کلامی اشاره کرد. والدین باید به نیازهای احساسی کودک توجه داشته باشند و زمانی که کودک به آن‌ها نیاز دارد، حضور عاطفی خود را در کنار کودک نشان دهند. این رفتارها باعث می‌شود کودک احساس امنیت کند و باور داشته باشد که همیشه می‌تواند به والدین خود اعتماد کند.

 

5. پیامدهای منفی فقدان محبت والدین در مقابل، فقدان محبت والدین می‌تواند پیامدهای منفی زیادی به همراه داشته باشد. کودکانی که محبت و توجه کافی از والدین خود دریافت نمی‌کنند، ممکن است احساس تنهایی و بی‌ارزشی کنند. این احساسات می‌تواند منجر به مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات رفتاری شود. این کودکان همچنین ممکن است در روابط اجتماعی با دیگران دچار مشکلاتی شوند و در بزرگسالی نتوانند روابط سالمی برقرار کنند.

 

6. اهمیت حضور والدین و توجه به جزئیات محبت والدین به فرزندان تنها به ابراز محبت کلامی محدود نمی‌شود، بلکه حضور مستمر و توجه به جزئیات زندگی کودک نیز اهمیت دارد. حضور در لحظات مهم زندگی کودک، نظیر بازی‌ها، جشن‌ها و مواقع سخت، می‌تواند به کودک نشان دهد که والدین به او اهمیت می‌دهند و او را دوست دارند. این توجه‌ها و حضورها، بیشتر از هر چیزی به کودک احساس ارزش و اهمیت می‌دهند.

 

7. مهربانی با خود

آموزش به کودکان برای مهربانی با خود نیز بسیار مهم است. اغلب هنگامی که ما روی مهربانی تمرکز می‌کنیم، آن را فقط به انجام کارهایی برای کمک به دیگران می‌فهمیم، اما برای اینکه فردی خوب و مهربان باشیم، باید از خود مراقبت کنیم. مراقبت از خود شامل خواب مناسب، تغذیه سالم، فعالیت بدنی، اجتماعی بودن و داشتن لحظات سرگرم‌کننده است. مهربانی با خود همچنین به معنای گفتار مثبت درونی است. به کودکان یاد دهید که از عباراتی مانند «شاید این را الان متوجه نشوم، اما یاد می‌گیرم» به جای گفتار منفی استفاده کنند. همچنین مهم است که به آنها آموزش دهید که اشتباهات خود را ببخشند و از خطاهایشان درس بگیرند. این بخش از تجربه انسانی به ما یاد می‌دهد که بخش بزرگی از رشد فردی، به ویژه در دوره کودکی، بخشش خود و مهربانی است.

8. داوطلبی هنگامی که امکان دارد

داوطلب شدن روش فوق‌العاده‌ای است که کودکان از آن طریق می‌توانند مهربانی را تجربه کنند و درک کنند که کمک به دیگران چگونه است. وقتی خانواده‌ها با هم به فعالیت‌های داوطلبانه می‌پردازند، می‌توانند تجربه‌های خود را با هم به اشتراک بگذارند و آن را پردازش کنند. انجام چنین فعالیت‌هایی در جوامع محلی، مدارس و یا کلیساها فرصتی برای کودکان است تا به طور عملی ببینند که کمک‌هایشان چه تاثیری دارد. انتخاب فعالیت‌هایی که برای کودکان جذاب است و آنها در تصمیم‌گیری برای شرکت در آن فعالیت‌ها سهیم می‌شوند، باعث می‌شود که درک بیشتری از موضوع پیدا کنند. این امر مهربانی و مسئولیت اجتماعی را در آنها تقویت می‌کند.

 

 

در نهایت، محبت والدین به فرزندان نقشی بنیادین در تربیت انسان‌هایی شاد، موفق و با سلامت روان ایفا می‌کند. این محبت می‌تواند از طریق اقدامات ساده و روزمره همچون گوش دادن به مشکلات کودک، نشان دادن علاقه به فعالیت‌های او، یا حتی وقت‌گذرانی با کودک در کنار فعالیت‌های مشترک، به بهترین شکل ممکن ارائه شود. والدین باید این را بدانند که هرچقدر محبت خود را به فرزندان نشان دهند، آن‌ها نیز در آینده قادر خواهند بود تا روابط مثبت و محبت‌آمیز با دیگران برقرار کنند و دنیای بهتری بسازند.

 

منبع: https://blog.cincinnatichildrens.org/healthy-living/child-development-and-behavior/8-ways-parents-can-teach-kindness-to-kids/